مقایسه انواع Stainless Steel

استیل ضدزنگ 316/304 در برابر 316L/304

طبق موسسه آهن و فولاد آمریکا (AISI)، تنها تفاوت عملی بین 304 / 316 و 304L / 316L محتوای کربن است. [L] به معنای محتوای کربن کمتر / lower carbon content است.

محدوده کربن حداکثر 0.08٪ برای 304 و 316 و حداکثر 0.030٪ برای انواع 304L و 316L است. همه محدوده عناصر دیگر اساساً یکسان هستند (محدوده نیکل برای 304 ، 8.00 - .50٪ و   8.00 - 12.00٪ برای 304L است).

 

دو فولاد 304L اروپایی از نوع  1.4306 و 1.4307 وجود دارد. 1.4307 رایج ترین نوع ارائه شده در خارج از آلمان است. 1.4301 (304) و 1.4307 (304L) به ترتیب دارای محدوده کربن حداکثر 0.07٪ و حداکثر 0.030٪ هستند. محدوده کروم و نیکل مشابه هستند، نیکل برای هر دو گرید دارای حداقل 8٪ است. 1.4306 اساساً یک گرید آلمانی است و حداقل 10٪ Ni دارد. این باعث کاهش محتوای فریت فولاد می شود و برای برخی از فرآیندهای شیمیایی ضروری است.

نمرات اروپایی برای انواع 316 و 316L، 1.4401 و 1.4404، در همه عناصر با محدوده کربن حداکثر 0.07٪ برای 1.4401 و 0.030٪ حداکثر برای 1.4404 مطابقت دارد. همچنین نسخه های Mo بالا (2.5٪ حداقل Ni) 316 و 316L در سیستم EN، به ترتیب 1.4436 و 1.4432 وجود دارد. برای پیچیده تر کردن مسائل، درجه 1.4435 نیز وجود دارد که هم در Mo (حداقل 2.5٪) و هم در Ni (12.5٪ حداقل) بالا است.

تاثیر کربن بر مقاومت در برابر خوردگی

انواع کربن کمتر (316L) به عنوان جایگزینی برای استانداردهای (316) درجه محدوده کربن برای غلبه بر خطر خوردگی بین کریستالی (واپاشی جوش)، که به عنوان یک مشکل در روزهای اولیه استفاده از این فولادها شناسایی شد، ایجاد شد. اگر فولاد در محدوده دمایی 450 تا 850 درجه سانتیگراد به مدت چند دقیقه بسته به دما نگه داشته شود و متعاقباً در معرض محیط های خورنده تهاجمی قرار گیرد، می تواند نتیجه دهد. سپس خوردگی در کنار مرزهای دانه اتفاق می افتد. اگر سطح کربن زیر 0.030 درصد باشد، این خوردگی بین بلوری پس از قرار گرفتن در معرض این دماها، به ویژه برای زمان‌هایی که معمولاً در ناحیه متاثر از گرما جوش‌ها در بخش‌های ضخیم فولاد تجربه می‌شود، رخ نمی‌دهد.

 

تاثیر سطح کربن بر جوش پذیری

این دیدگاه وجود دارد که جوشکاری انواع کم کربن راحت تر از انواع کربن استاندارد است.

به نظر نمی رسد دلیل روشنی برای این موضوع وجود داشته باشد و تفاوت ها احتمالاً مربوط به استحکام کمتر نوع کم کربن است. نوع کم کربن ممکن است شکل‌دهی و شکل‌دهی آسان‌تری داشته باشد، که به نوبه خود ممکن است بر سطوح تنش پسماند باقی مانده فولاد پس از شکل‌دهی و اتصال برای جوش تأثیر بگذارد. این ممکن است منجر به این شود که انواع کربن استاندارد به نیروی بیشتری برای نگه داشتن آنها در موقعیت جوشکاری نیاز داشته باشند و اگر به درستی در جای خود قرار نگیرند، تمایل بیشتری به برگشت فنری دارند.

مواد مصرفی جوش برای هر دو نوع بر اساس ترکیب کربن کم است، تا از خطر خوردگی بین بلوری در قطعه جوش جامد شده یا از انتشار کربن به فلز اصلی (اطراف) جلوگیری شود.

 

گواهینامه دوگانه فولادهای با ترکیب کم کربن

فولادهای تولید شده تجاری، با استفاده از روش های فعلی فولادسازی، به دلیل کنترل بهبود یافته در فولادسازی مدرن، اغلب به عنوان یک نوع کم کربن تولید می شوند. در نتیجه محصولات فولادی تمام شده اغلب به بازار ارائه می شود که دارای گواهینامه دوگانه برای هر دو درجه است، زیرا می توانند برای ساخت هایی که هر کدام از گریدها را در یک استاندارد خاص مشخص می کنند، استفاده شوند.

 

 

نویسنده : Mohsen Lotfi Someie ( آرامک صنعت هوشمند )